Pling plong Bali 🌴

7 november 2018 - Heemstede, Nederland

En toen zaten we in het vliegtuig naar Bali. Het vliegtuig zat vol met Australiërs, ook op vakantie naar het mooie eiland. Een stel dat naast ons zat toonde ons een beeld dat we nog niet eerder van de Australiërs hadden gezien. A-relaxte mensen die na een halfuur al veel last bleken te ervaren van onze soms wat luidruchtige mannetjes en ons korte overleg over het gangpad heen. Dit ondanks dat we ze wat ruimte hadden gegeven door Koen en Mats een rijtje naar voren te schuiven omdat dat leeg was en de jongens dan waarschijnlijk wel zouden slapen. Dit kunnen haast geen Australiërs zijn geweest.

Eenmaal op Bali aangekomen was het donker en laat in de avond. We werden door een taxichauffeur van de bed and breakfast opgehaald, compleet in traditioneel Balinese outfit. Ook op dit tijdstip was het nog behoorlijk druk op de weg. De jongens keken hun ogen uit en ook wij zagen, de ons nog wel bekende, rommelige volle straatjes met winkeltjes, kraampjes, eettentjes en honden. We vonden het gelijk weer leuk en keken uit naar de komende week. De jongens vielen in de auto ondertussen in slaap. Eenmaal bij de B&B aangekomen werden we rondgeleid in het huis dat we zouden hebben gehuurd. We geloofden er niks van. Het was een grote villa met een enorme woonkamer en keuken, twee grote slaapkamers en een mega suite. En last but not least, een heel groot privezwembad compleet met zithoek in een grote tuin met een vijver en twee terrassen. Het hele verblijf kon prima als 3 aparte eenheden worden verhuurd. Dit kon niet waar zijn. “Eerst maar eens slapen en dan vragen we morgen wel eens even of het klopt”, zeiden we tegen elkaar. Na een goede nacht in heerlijk grote bedden keken we elkaar aan en dachten hetzelfde. We blijven! En als we toch niet goed zitten, dan horen we het wel😄. En hup, het zwembad in voor een ochtendduik. Wat een luxe! De jongens vonden het ook fantastisch. Het had behoorlijk geregend die nacht, maar de temperatuur is op Bali altijd goed genoeg om te zwemmen. Het begint regentijd te worden, dus we waren wel bedacht op wat buien af en toe. Al snel ging de zon weer schijnen en de rest van de week hebben we geen regen meer gezien. Behalve op zondag, onze vertrekdag. 

De meeste dagen hebben we vooral in en naast het zwembad doorgebracht. We kregen elke dag ontbijt op het terras in de tuin en voor lunch en diner waren er in de straat genoeg restaurants. Twee daarvan waren restaurants die bij de B&B hoorden, en daar kon je ook eten bestellen en laten bezorgen bij je huis. Daar hebben we dan ook maar een keer gebruik van gemaakt. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?! 

Hoe mooi en relaxt Bali ook is, je krijgt toch wel even een cultuurshock. Ook al waren we er allebei al eerder geweest. We kwamen vanuit overgeorganiseerd Australië in een zooitje ongeregeld terecht. Al is het vliegveld trouwens splinternieuw en is er een snelle verkeersbrug van het vliegveld naar het zuiden van het eiland gebouwd. Vrijwel alles daarbuiten is rommelig en vol. De hygiëne is lang niet overal even goed, het eten is anders, de mensen zijn anders, het ruikt er anders, de muziek is anders, en zo kan ik nog even doorgaan. 

Door de Balinese muziek waren de jongens gefascineerd. Bij het horen van de Balinese pling plong-muziek (zoals Koen en ik het altijd noemen) vroeg Casper steeds: “waarom maken die mensen deze muziek?” Of “wat is dit voor muziek?” “Pling plong-muziek Casper, dat vinden de mensen hier mooi.” Ze konden een hele tijd kijken en luisteren naar de muzikanten met hun instrumenten en vaak waren er ook nog danseressen in mooie kostuums bij. 

De derde dag gingen we met de jongens nog wat meer cultuur snuiven in Uluwatu, een plaatsje in het zuidwestpuntje van het eiland. Koen en ik waren daar tijdens onze vorige vakantie op Bali al geweest en vonden het toen erg leuk. Er zijn mooie strandjes en er is een tempel bovenop een hoge klif waar veel apen wonen. Ook is er in de tempel een openlucht theater waar dagelijks de traditionele Balinese Kecak dans wordt opgevoerd, dus daar gingen we naartoe. Aangezien er veel animo is voor deze voorstelling gingen we ruim voor het begin het theater in. Waar vervolgens het vaste repertoire van de jongens weer begon. Mats: “duurt zo langngngngngng!”. Casper: “hoe lang duurt het noooooog?”. En dat dan ongeveer 100 keer achter elkaar😅. Maar het was het wachten meer dan waard. Vanaf het begin hebben ze allebei met open mond zitten kijken naar de zingende mannen in de geblokte sarongs, dansende dames en heren in mooi kostuums, en het vuur dat op een gegeven moment onderdeel is van de voorstelling. Na de voorstelling bracht onze, inmiddels vaste, taxichauffeur ons weer naar het dorp vlakbij ons huis. Daar hebben we nog wat gegeten om vervolgens moe en voldaan naar bed te gaan. 

De rest van de week hebben we dus voornamelijk bij het huis doorgebracht met af en toe een uitstapje naar wat winkels of restaurants. We hadden zoveel gezien de afgelopen weken, dat we geen zin meer hadden om nog meer te gaan bekijken. Koen en ik hadden Bali immers ook al een keer gezien. Het reizen met kinderen op Bali vond ik ook een stuk minder relaxt dan in Australië. Het is allemaal wat viezer en openbare voorzieningen als toiletten en speeltuinen hebben wij niet echt kunnen ontdekken. Op het strand zijn we nauwelijks geweest, want het strand dat het meest dichtbij was lag vol met plastic en ook in de zee dreef er veel. Zó zonde! Ze kunnen de tuinman, die onze tuin dagelijks kwam vegen, beter naar het strand sturen om het plastic op te ruimen. Ook zijn de mensen nogal gek op blonde kindjes, ze zitten aan ze en willen steeds met ze op de foto. Meestal lief bedoeld, maar op een gegeven moment hebben we de jongens maar geleerd om boos te kijken als er weer iemand een selfie met ze wilde maken. Zo beleefden wij er ook nog een beetje lol aan. Ons huis was schoon en had een fijn zwembad, waar de jongens hele dagen mee zoet waren, dus de gemakkelijke weg was snel genomen. Er werd door Casper druk geoefend met het zwemmen zonder bandjes, want als je 5 bent ga je op zwemles. Hij heeft er zin in! Ook Mats heeft een beginnetje gemaakt om zonder bandjes te leren zwemmen, maar die heeft nog niet helemaal in de gaten dat dat heel gevaarlijk is op zijn leeftijd 😱. De autootjes kregen zwemles van de jongens, maar die zonken allemaal naar de bodem. Om ze vervolgens met een duikbril op te bekijken. De houten autootjes bleven drijven, tot ze na een paar dagen volgezogen waren met water. Dan zinken ze ook. Leuk experimentje vond ik. Al konden de wielen dan ook niet meer draaien, dus die autootjes zijn achter gebleven. Na 6 dagen merkten we dat het zwembad minder populair werd. Maar ach, tekenen of met de Lego spelen in je onderbroek is ook een prima tijdsbesteding ☺️. In de avond maakten wij nogal eens gebruik van het zwembad, want een bintang (een Indonesisch biertje) smaakt natuurlijk nergens beter dan in de eigen zwembad. Gewoon omdat het kan.

En niet te vergeten, de massages, die kosten bijna niks op Bali. Wat een genot! Alle activiteit van de afgelopen weken heb ik eruit laten masseren om weer totaal ontspannen naar huis te kunnen. Ook de jongens hebben een keer voetmassage gekregen en ze vonden het heerlijk! Ze raakten bijna in trance allebei. Misschien moet ik eens een cursus gaan volgen...

Het eten op Bali was nog wel een dingetje met een peuter en een kleuter die erg gehecht zijn aan hun vertrouwde aardappel. Ze hebben vrijwel de hele week sateetjes of frietjes met tosti gegeten. Al hebben ze beide wel erg hun best gedaan om wat dingetjes te proeven. Waar dan vaak wel liters water bij nodig waren, want het eten kan nogal pittig zijn 🌶🌶🌶. Prima, voor een week. Maar van vitamines was weinig sprake, dus dat moeten we thuis maar inhalen. 

En toen werden we wakker na de 8e nacht en liep onze reis toch echt helemaal op zijn eind. Alsof het weer onze stemming aanvoelde werden we getrakteerd op regenbuien en veel wolken. Time to go! Wat een gek idee om de volgende dag weer thuis te zijn. Wat gaat de tijd toch snel als je plezier hebt en kunt doen wat je wilt. Nu moeten we weer terug naar het gewone leven en dat zal niet meevallen. Onze vlucht ging pas in de avond en met een late check-out hadden we tijd om het inpakken nog af te wisselen met een duik in het zwembad, alsof er niets aan de hand was. Met tegenzin stapten we om 17.00u in bij onze taxichauffeur, die ons in een halfuurtje naar het vliegveld bracht. Na nog wat souveniertjes te hebben gescoord en een laatste bintang begonnen we om 20.05u aan de lange reis naar huis. Met een korte tussenstop in Singapore kwamen we ruim 17 uur later uitgeblust aan op Schiphol. En wie stond ons daar op te wachten.... “Opaaaaaaaaa!”

Wanneer gaan we weer? En waar gaan we dan heen? We gaan nieuwe reisplannen maken!

Ik wil iedereen bedanken die de tijd en moeite heeft genomen om mijn blog te lezen en ons zo een beetje te volgen bij onze avonturen! We hopen jullie allemaal snel weer te zien!

6 Reacties

  1. Jeanette:
    7 november 2018
    Het was een plezier on jullie belevenissen te volgen. Maar kijk er nu naar uit om jullie weer ‘in het echt’ te zien.
  2. Judith Romijn:
    7 november 2018
    Welkom thuis!! Enne Janneke..... met dat schrijftalent moet je echt wat gaan doen! ;-)) xxx
  3. Mirjam Nobel:
    8 november 2018
    Gaaf Janneke wat een belevenissen! Dank je wel voor de leuke anekdotes afgewisseld met allerlei indrukken. Ik waande mij daar! Ohhh en thuis jullie vertrouwde huis dat moet ondanks de weemoed toch ook heel lekker zijn. Ach en je lieve paps stond daar... zonder je lieve mams! Wat gaat er dan veel door je heen hè?!
    Sterkte met wennen en ik ben heel benieuwd naar alle foto's en verdere indrukken. X Mirjam
  4. Janneke:
    8 november 2018
    Mooi......
  5. Jos en Trees:
    9 november 2018
    We hebben jullie verhalen steeds met plezier gelezen. Wat een reis hebben jullie gehad !
    En nu weer terug naar het dagelijkse ritme. Went ook snel hoor....
    Groeten uit Nuenen !
  6. Hans en Eva:
    10 november 2018
    uniek verslag, zo mooi geschreven. Welkom in ons Nederland. Bedankt voor alle verhalen.