Tot ziens Australië!

Wat hebben we een fijne tijd gehad in het mooie Australië. We hebben zoveel verschillende dingen gezien en beleefd, en de tijd is voorbij gevlogen. We hebben het land in ons hart gesloten en gaan het erg missen. De weidse uitzichten, de geur en aanblik van de vele eucalyptusbomen, de mooie natuur, de gezellige mensen, en vooral ook de dieren die je overal tegenkomt. Het leek vaak wel een dierentuin, met voornamelijk dieren die niet heel gevaarlijk zijn als je ze respectvol behandelt. Heel bijzonder!! 

De laatste vier dagen waren we in de buurt van Adelaide. We hadden een cabin op een erg leuk holiday park, met een grote speeltuin en springkussen voor de deur. Én er was een binnenzwembad, waardoor er ook nog gezwommen kon worden ondanks het net iets te frisse lenteweer. Er was ook een waterpark met glijbanen, maar na één keer glijden was de conclusie toch dat dit nog te koud was 🙃. Zowaar had deze camping zelfs een bar die net weer geopend was voor het seizoen. Dat hadden we nog niet eerder gezien. De meeste campings hadden geen bar of restaurant. We hebben gelijk maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om naar het happy hour te gaan en niet te hoeven koken. Ook wel weer eens fijn! 

We kwamen laat aan op de camping na de reis vanaf Kangaroo Island, dus de jongens zijn gelijk naar bed gegaan en wij niet lang daarna. De volgende dag was het bewolkt en nog een beetje fris toen we wakker werden. We besloten toen om naar de stad te gaan, want de dagen erna zou het warmer worden. We hadden niet veel plannen voor dit stedentripje, maar we hadden gezien dat je vlakbij het centrum kon waterfietsen. De jongens zagen dit ook wel zitten, dus na een goede koffie met iets lekkers erbij zijn we ingestapt. Voor een halfuurtje, en dat was genoeg. We hadden twee fietsen gehuurd en waren dus een beetje uit evenwicht. Je trapt je dan een ongeluk in zo’n ding 😅. En naast ons werd uiteraard geroepen: “sneller mamaaaaa!!” En “sneller papaaaaa!!”. Jaja, ze moesten eens weten.... Na het fietsen zijn we naar het stadion gelopen dat naast het water stond. Het was een rond stadion, waar voornamelijk cricket wordt gespeeld. Maar het wordt ook gebruikt voor Australisch football en grote concerten. Mooi zo’n rond stadion! Er was een training bezig van het Australisch cricket team, waar we even vanaf de tribune naar mochten kijken. Vervolgens zijn we de stad weer in gelopen voor een lunch en nog wat sightseeing. Deze stad is een stuk kleiner en veel minder imposant dan Melbourne en Sydney, maar wel sfeervol. De oude, Europees ogende, bouwstijl met voornamelijk gele, oranje en rode stenen, wordt afgewisseld met wat modernere bouwstijlen, wat een leuke mix geeft. Er staan wel een aantal hoge gebouwen, maar niet torenhoog, waardoor er ook geen echte uitkijk over de stad lijkt te zijn. Maar misschien hebben we die wel gemist door de slechte voorbereiding. Na het scoren van nieuwe slippers voor mij, die waren inmiddels toch behoorlijk versleten, en het luisteren naar verschillende straatmuzikanten, zijn we weer naar de camping gegaan. 

De dag erna is Koen met de jongens op de camping gebleven en ben ik, eindelijk, naar de shoppingmall iets verderop gegaan. Veel leuke winkels en een prachtig gedeelte met vers eten en eettentjes. Ik kon er mijn lol op. Yoghurt met chocolade en frambozen, hmmmmm 😋. Goed alternatief voor schepijs, wat in dit land toch moeilijk te vinden is. En als het er wel is, is de kwaliteit vaak matig. In vergelijking met de ons bekende Italiaanse versie dan. Qua ijsscore staat Australië niet bovenaan. Maar ach, je kan niet alles hebben. Een Magnum is ook best lekker. 

De jongens hadden al snel een vast vriendinnetje, Ramona. Ze was 4,5 en bleef maar achter ze aan lopen. Casper kwam zowaar een keer in het huisje spelen, omdat hij even “alleen” wilde spelen 😂. En Mats kon er geen genoeg van krijgen, die bleef er achteraan rennen en knuffelen. Dat wordt een charmeur later, dat hebben we inmiddels wel gezien. Nou ja worden...., hij ís het eigenlijk al. Ramona bleek gezellige ouders te hebben, dus daar hebben we een tijdje mee zitten kletsen terwijl de kids bij de bar naar een film keken. Kids movie, iedere dag om 17.30u in de openlucht cinema. Fantastisch! Voor even dan😉. 

De volgende dag, de laatste volle dag in Australië, deden we nog even alsof er niets aan de hand was. We gingen gewoon door met de toerist uithangen en stapten in de auto naar Glenelg. Het Zandvoort van Adelaide. Een leuk plaatsje met een centraal pleintje waar de tram stopt en een boulevard met een ontzettend leuke speeltuin. Wat zijn de Australiërs daar toch goed in! 

Tijdens deze vakantie hadden de jongens een step gekregen, omdat we die niet mee konden nemen van thuis en ze continu achter andere kinderen aan renden om stepjes te kunnen lenen, of ze gewoon pakten als ze ze zagen liggen. We hadden er direct bij gezegd dat de nieuwe step niet mee kon naar huis en dat ze hem aan het eind van de vakantie aan iemand moesten geven die ze leuk vonden en die hem graag wilde hebben. Dit ging natuurlijk niet zo soepel als het lijkt. We hebben de vraag: “waarooohom?” eindeloos beantwoord met hetzelfde verhaal. Maar goed, puntje bij paaltje bleek het niet onoverkomelijk en Ramona werd de nieuwe gelukkige eigenaresse van de paars met roze step. “Het is toch een meisjesstep”, aldus de jongens 🤣. De kleurkeuze was overigens niet bewust gedaan om het weggeven makkelijker te maken,  op de doos leek de kleur anders. 

Tja, en toen werd het toch echt weer ochtend en moesten we werkelijk afscheid gaan nemen van dit prachtige land. Het land waar we zó lang naar uit hadden gekeken moesten we, voor ons gevoel, veel te snel weer verlaten. Omdat we pas in de avond een vlucht hadden gingen we, na een ochtend inpakken, nog lunchen in Port Adelaide. Er stond een mooie vuurtoren en er liepen allemaal verkleedde mensen rond, oh ja, ze doen hier aan Halloween 👻🎃. Na de late lunch reden we zo langzaam mogelijk langs de kust richting het vliegveld. “Hé mamaaaa,hier is een speeltuin!” “Oké, ga nog maar even spelen dan.” “Ze verkopen daar ijsjes!!!” “Ja, we nemen er een!” Schoorvoetend reden we uiteindelijk onze witte bolide naar binnen bij de rental car return. Met twee volle bagagekarren (we hadden er een koffer bij gekocht voor alle aankopen 🙃) gingen we naar de incheck balie en daar werd nog even extra goed gevraagd of we na onze reis naar Bali wel door zouden vliegen naar Nederland. Dat voelde niet heel welkom, maar de dame die ons hielp kon al die bureaucratische rompslomp ook niet helpen. En ik heb zo’n vermoeden dat dit er in ons eigen pietluttige landje net zo aan toe gaat met toeristen. 

“Wanneer gaan we weer?”, zeiden we tegen elkaar. We moeten ooit terug naar dit fijne land, want er is nog veel meer te zien en te beleven. Als de jongens groter zijn gaan we terug om de dingen te doen waar we nu niet aan toegekomen zijn of niet konden doen omdat de jongens nog te klein waren. Maar de tijd die we er nu met elkaar hebben gehad is onvergetelijk. Wat een voorrecht om dit te hebben kunnen doen! 

Bye bye beautiful Australia! See ya! 

Bali here we come🌴☀️!