Bye bye camper....

We waren even offline, dus bij deze alsnog de blog van afgelopen weekend. Er zal er snel nog een volgen 😉.

De titel van de blog ‘Bengeltjes op reis part 2’, klopte eigenlijk niet. Het ophalen van de camper was part 4 van onze reis, want we waren ook al in Singapore geweest. Dat was part 1. Daarna reden we 3 weken rond met een auto, part 2. Vervolgens hadden we 3 dagen een hotel in Sydney, part 3. Daarna haalden we de camper op, part 4. En nu hebben we de camper ingeleverd en weer een auto opgehaald, part 5. Nou ja, geen gezeur over getalletjes, deze blog heeft een andere naam gekregen. De tijd lijkt als een raket te gaan! We hebben vrijdag afscheid moeten nemen van ons, inmiddels geliefde, huisje op wielen. Wat een prachtige tijd hebben we daarin beleefd met elkaar. Het voelde wel als een afsluiting van een groot deel van onze mooie reis. De meeste tijd hebben we hiermee doorgebracht. 

Afgelopen week hebben we vooral veel kilometers gereden om op tijd in Adelaide te kunnen zijn en voor zover we weten is de slang niet meegekomen. We hebben hem in ieder geval niet gezien. Onderweg zagen we wel heel veel schapen en oneindig veel wijnvelden. Deze regio staat bekend om de wijn en we willen dan ook zeker nog minimaal 1 winery bezoeken. We kwamen hier ook de wijnvelden van Lindemans tegen, wijn die je bij de Appie in Nederland kunt kopen. Die wijn drink ik in de toekomst dan toch met een beter gevoel ☺️. Het landschap met alle schapen en groene weiden deed een beetje Hollands aan. Af en toe waren het zelfs weiden met zwart-witte koeien. Toch doen de andere bomen, en het links rijden 🙃,  je dan steeds herinneren aan het feit dat je in Australië bent en dat is dan wel erg leuk! Zie ons nou gaan met die camper! Bij iedere camper die ons tegemoet rijdt steken we dan ook even onze hand op als teken van verbond. Wat een vrijheid. Hele groepen mensen in dit land leven altijd zo en daar kan ik best inkomen. Al is het met het weer deze week wel erg slecht gesteld. Regen en wind houden ons gezelschap tijdens de reis en de rest van de week wordt het niet veel beter. Onderweg hebben we dan ook niet veel meer dan nodig gestopt. We hebben heerlijk geluncht in Mount Gambier, wat een leuke plaats is volgens mij. De moeite waard om een volgende keer uitgebreider te bekijken. 

Aangekomen in Naracoorte vinden we het wel mooi geweest voor die dag. Er was een leuke camping waar wat te doen was voor de jongens en in de buurt zijn grotten waar we de volgende dag graag willen gaan kijken. Koen had de jongens beloofd dat ze nog een keer op een skelter mochten als ze er waren op de camping, en ja hoor, deze camping had ze staan. Wat een feest! Na een hele dag in de camper te hebben gezeten hebben de mannetjes als een dolle over de camping gereden. De lucht werd ondertussen steeds donkerder en het zag er naar uit dat het flink zou gaan regenen. In de verte flitste het ook al. Onweer was voorspeld. Gelukkig konden de jongens het uurtje skelteren afmaken, maar niet snel daarna brak het los. Het flitste overal om ons heen en de regen kwam met bakken uit de lucht. Ik heb samen met Mats voorin de camper naar de mooie bliksem zitten kijken. Ik vind het fascinerend om te zien en Mats vond het ook geweldig! 

De volgende dag was het nog steeds erg bewolkt maar wel droog. We zaten dichtbij het dorpje dus daar zijn we in de ochtend gaan koffie drinken en een oude trein/locomotief bekijken die in een park stond. Treintjes doen het altijd goed en op deze kon je zelfs klimmen en in zitten. De trein stond bij een oud perronnetje met overkapping, waar we heel blij mee waren toen het weer begon te miezeren. Wat is dat toch vies, miezer. Een bui regen is prima, maar bij miezer weet je eigenlijk vanaf het begin al dat het uren gaat duren. En dat deed het die dag dus ook. In de middag was er een rondleiding in de grot die wij graag wilden zien. Daar zijn we heen gegaan en op het terrein waren nog andere grotten en een klein diorama (van 20 jaar oud 😄) om te bekijken, dus daar hebben we ruim de tijd voor genomen. Het waren totaal andere grotten dan we eerder in Buchan hadden gezien. Dit waren grote hoge ruimtes die, toen ze werden ontdekt, vol zaten met stoffig roodbruin zand. Na de ontdekking zijn de grotten met de hand uitgegraven en werden het pas grote hoge ruimten. Er waren wel wat stalactieten en stalacmieten, maar heel anders. Mats zei:”het lijkt wel chocolade”. Bergjes/heuveltjes die als een soort chocoladefontein in golfjes afliepen (volg je het nog 😉?!). Er werden, en worden nog steeds, veel fossielen in de grotten gevonden. Onder andere van kangaroos die er in het verre verleden anders uitzagen dan de huidige kangaroos. Ze waren veel groter en hadden een kortere en plattere snuit. In het diorama waren deze dieren nagemaakt te zien met andere dieren uit die tijd. Het was duidelijk verouderd en qua techniek niet meer van deze tijd, maar de jongens vonden het mooi en buiten regende het toch. Eenmaal terug op de camping hebben we het binnen maar gezellig gemaakt met een spelletje en wat lekkers. Best te doen op 10m2 😅.

De dag erna stond weer een lange reisdag op het programma, want we wilden helemaal doorrijden naar Adelaide, waar we vrijdag de camper moesten inleveren. Wat een gek idee. De eindbestemming van ons camperavontuur. Omdat we er nog niet aan wilden denken deden we of we alle tijd hadden en stopten onderweg uitgebreid in een dorpje dar Tailem Bend heet. Er was een mooie speeltuin, maar vanwege de steeds terugkerende regen was daar niet lang plezier aan te beleven. Er bleek ook een piepklein railway museum te zijn, met allemaal oude spullen die bij de spoorwegen werden gebruikt en een oude meneer, 91 jaar, die zelf ooit nog kolen had geschept op een locomotief. Hij vertelde boeiend en honderduit en had duidelijk passie voor zijn vak. Zelfs de jongens betrok hij erbij en probeerde hij dingen uit te leggen. En zowaar vonden ze het best interessant allemaal. Na ruim een uur verlieten we het 60m2 kleine museum, maar niet voor we nog een souvenir hadden gekocht. De vrouw van de oude meneer zat achter de kassa. Ze was 93 vertelde haar man, maar we vermoedden dat ze dat zelf niet meer wist. Ik geloof dat er wat extra geld de kassa in is gegaan, maar dat zien we dan maar als donatie voor het behoud van zo’n leuk museum. 

Om onze camperreis goed af te sluiten gingen we naar een camping bij natuurpark Belair, vlakbij Adelaide. Er zouden koala’s en kangaroos in het park te vinden moeten zijn, dus daar hoopten we dan maar op. De camping lag wat hoger in de heuvels, en aangezien het weer nog steeds te vies voor woorden was reden we bijna in de mist de camping op. Alles zag er nat en treurig uit, maar de voorspellingen voor de volgende dag waren goed. We besloten toch te blijven en met hoop de dag toch nog bevredigend af te kunnen sluiten ging ik met Mats nog even aan de wandel in het naastgelegen park. Al snel bleek dat er inderdaad dieren te vinden waren in het park. We zagen kangaroos en een koala in een boom verraadde zichzelf door zijn gebrul. Een geluid dat veel lijkt op de brul van een katachtig roofdier. De eerste keer dat we het hoorden vonden we een nogal angstaanjagend geluid, maar inmiddels weten we dat we niet direct worden aangevallen als we het horen. Je hebt 10 minuten om weg te komen, traag als ze zijn vanwege al die eucalyptus die ze eten 😉. Mats en ik gingen trots met ons verhaal terug naar de camper waar onze andere reisgenoten nog zaten te mokken vanwege het slechte weer. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik er toch ook wel een beetje de balen van had, want net nu we alles moesten gaan inpakken en opruimen werden kleding, schoenen en handdoeken viezer dan ze de afgelopen weken waren geweest. Er werd voor de volgende dag weer zon voorspeld dus daar hoopten we dan maar op, zodat alles kon drogen. Helaas bleek het tegendeel waar, dachten we.... Toen we wakker werden regende het nog steeds. Rustig aan werd het wel miezer en uiteindelijk bleef vochtige/mistige lucht over. Zou het dan toch nog opklaren vandaag? Zo zag het er niet uit. We hesen onszelf toch naar buiten, om een wandeling te doen in het park. Het zou toch zonde zijn als we er niks van hadden gezien. En onze moed werd beloond met veel wildlife. We zagen kangaroos, 6 koala’s, 2 emoes en allerlei soorten vogeltjes. En tot vreugde van de jongens was er in het park ook een hele mooie speeltuin. Daar lopen ze wel voor. Nou ja, na veel uitroepen van “ik kan het nieieieieieiet!” en “ik ben zo moeoeoeoeoe!”. Maar ze hebben het weer gedaan, 3km wandelen! Applaus voor de bengeltjes! Tijdens het wandelen leek de mist toch echt op te trekken en zagen we hier en daar weer piepkleine gaatjes tussen de wolken. En ja hoor, toen we terug kwamen op de camping scheen de zon en werd het heerlijk zonnig weer. Als een speer hebben we schoenen in de zon gezet, een was gedraaid en opgehangen, de camper uitgemest en koffers (en heeeeeel veel losse tasjes😅) ingepakt. Wat een zooi wordt het na 5 weken met z’n vieren in zo’n mini huis. Een Tiny House zou niks voor mij zijn. Of misschien toch wel? Je bent uiteindelijk wel snel klaar met opruimen en schoonmaken. En na al het harde werken van die middag was het ijsjes tijd! De zon scheen weer en daar hoort natuurlijk een ijsje bij. We hebben immers nog steeds vakantie. Onze laatste avond in de camper brak aan en we keken terug op wat allemaal hadden gedaan en wat een gek idee het was om ons mini huisje de volgende dag weer te moeten inleveren. De conclusie was wel dat we zelf niet van plan zijn een camper te gaan aanschaffen in de toekomst. Het was voornamelijk de beleving van deze reis met een camper in een bijzonder land wat het leuk maakte. En dat je altijd al je spullen bij je hebt heeft ook zo z’n voordelen. Maar dit weegt voor ons niet op tegen het steeds weer alles te moeten opruimen voor je weg kan rijden, het parkeerprobleem van zo’n grote camper en het toch niet erg comfortabel achterin zitten voor de jongens. Een klein campertje is dan een oplossing, voor als de jongens ooit niet meer mee gaan op vakantie, maar daar wil ik nog niet aan denken.

Om 9.30u de volgende ochtend rijden we ons laatste ritje met de camper naar Adelaide. Eerst zet ik Koen en de jongens af bij het vliegveld om de huurauto op te halen en zelf rijd ik door naar het verhuurbedrijf van de camper dat net buiten het vliegveld ligt. Als ik alle spullen heb uitgeladen en een laatste bezem door de camper haal komen Koen en de jongens al aanrijden in een blinkende witte auto. We laden alle spullen in de auto, leveren de sleutel van de camper in en zwaaien hem gedag. Wat hebben we veel plezier met je gehad! Als we vervolgens de stad uit rijden kijken we uit naar ons volgende avontuur. Kangaroo Island!