Brrrrr..., wat een kou!!

In Narooma scheen de zon gelukkig weer toen we wakker werden. Het waaide nog wel behoorlijk, maar met het zonnetje erbij prima weer om buiten te ontbijten. We hebben op deze camping contact gelegd met leuke mensen uit Melbourne. Ze hadden een zoontje van dezelfde leeftijd als Casper dus dat klikte al snel. De jongens hebben veel samen gespeeld en we zijn in de middag samen naar zeeleeuwen gaan kijken die op de golfbrekers voor het dorp lagen te rusten. Ze schijnen daar vrijwel altijd te zijn. Weer een bijzonder dier dat je hier in het wild gewoon kan bekijken. Ik blijf me verbazen. Het waren er veel en ze leken zich vrij weinig aan te trekken van de mensen die naar ze kwamen kijken en foto’s van ze maakten.

De dag erna zijn we weer gaan rijden. Kilometers weg gaan onder ons door en we gaan nog voornamelijk langs heuvels. Hier en daar zien we dieren langs de weg. Koen zag een wombat en ik een enchidna, een soort stekelvarken/egel. Af en toe zien we kangaroos, maar veel minder dan we hadden verwacht. We zien wel nog steeds veel skippy’s langs de weg dus de kangaroos zijn er wel. In de weiden zien we heel veel koeien. Wat hebben die een goed leven hier in vergelijking met de koeien in ons postzegellandje. We zien koeien in allerlei kleuren en ook de ons vertrouwde zwart-witte koe is ruim vertegenwoordigd. 

Onderweg reden we langs een van de oudste dorpjes in Australië, Tilba. Een schattig dorpje met mooie oude huisjes waar nu vooral leuke winkeltjes, koffiebars of restaurantjes in zitten. Er was een ouderwetse snoepwinkel vol met schappen en potten met snoepjes in alle kleuren van de regenboog. De jongens vergaapten zich aan al het lekkers en ik eigenlijk ook wel 😉. Deze winkel had ook een koffiebar met goede koffie dus die lieten we niet aan ons voorbij gaan. Om op te zitten hadden ze een ‘autobank’ die de jongens prachtig vonden. Een bank in/op de achterkant van een soort Cadillac. Ik snap wel dat ze hem mooi vonden!

In de middag bereikten we onze eindbestemming van die dag, Eden. Er zou een mooi strand zijn en een museum dat we wilden bezoeken. Het Killer whale museum. De orka is al jarenlang een van mijn favorieten uit het dierenrijk, dus een bezoekje aan dit museum kon ik niet voorbij laten gaan. Het was een klein museum dat het verhaal vertelt van een orka die zou hebben samengewerkt met de walvissers zo’n honderd jaar geleden. Toen hij na jaren van ‘dienst’ aanspoelde op het strand hebben ze het museum opgericht en zijn skelet ten toon gesteld. Het staat er nu nog steeds en is indrukwekkend groot als je ernaast staat. Prachtig! Of het verhaal van de samenwerking daadwerkelijk klopt weet ik niet. Ik heb altijd zo mijn twijfels bij dat soort verhalen 😉. Maar het is goed gebruikt om er een interessant museum van te maken. En er stonden skeletten van andere grote zeezoogdieren en boten van de walvissers. 

In Eden zaten we op een camping met aan de ene kant een meer en aan de andere kant de zee. Mooie plek! In het meer zien we de vissen springen en er zwemmen zwarte zwanen en pelikanen rond. Ook zitten hier weer veel rainbow Lori’s die ons weer vrolijk begroeten met hun gekwetter. Ik heb ze maar gelijk een appeltje gevoerd. Dat lusten ze graag en ze komen er voor op je arm zitten, of op je hoofd als ze dat net beter uitkomst qua landing😄. Heel gezellig!

Het weer blijkt de volgende dag niet zo goed, het regende 😝, dus na het bezoek aan het museum besloten we de dag te gebruiken om verder naar het zuiden te rijden. De leuke mensen die we in Narooma hadden ontmoet gaven ons de tip om naar Mallacoota te gaan, ongeveer een uur rijden vanaf Eden. We kwamen er rond het middaguur aan en hebben onszelf eerst getrakteerd op fish and chips. Om je vingers bij af te likken😋! Wat hadden we er zin in allemaal. Aangekomen bij de camping bleek de receptie in hetzelfde gebouw te zitten als de plaatselijke bibliotheek. En daar was het, net als in Nederland, op woensdagmiddag voorlees- en knutselmiddag. Daar hadden de jongens wel oren naar dus die hebben wat Engelse les gekregen en een prachtig knutselwerk gemaakt, een harmonicahond😂. De camping bleek helemaal langs het meer te zijn waar het dorp grotendeels aan ligt en zo groot dat de helft momenteel gesloten was vanwege het laagseizoen. Je mocht het gesloten deel wel op voor de speeltuin, gelukkig maar 😅, en om de vele kangaroos en wat koala’s te bekijken die het gebied nu als hun domein beschouwden. We hadden al zo’n vermoeden dat het veel kangaroos zouden zijn, want de velden lagen bezaaid met poep, ook op het deel van de camping dat wel in gebruik was. Ze sluipen ‘s nachts ongetwijfeld langs alle tenten en caravans, maar ik heb ze helaas niet kunnen betrappen😄. Even voor de duidelijkheid, de poep stinkt niet dus je kunt rustig buiten rondlopen zonder je neus dicht te houden. 

Maar oh wee, wat is het koud in de nachten, brrrrrrr! Hier hadden we toch niet helemaal op gerekend. We hebben ondertussen wat warme kleding aangeschaft hier en daar, want de temperatuur is s’ nachts geregeld rond het vriespunt ❄️. En in de ochtend en aan het einde van de dag is het dus vaak ook te koud om zonder jas en op slippertjes rond te lopen. Toch horen we van veel mensen dat deze temperaturen niet erg gebruikelijk zijn voor de tijd van het jaar en dat het de komende weken toch echt wel beter zal worden. Daar hopen we dan maar op. Gelukkig hebben we Bali nog in het vooruitzicht om nog even goed op te warmen voor we in Nederland de winter weer in gaan.

Oh ja, Mallacoota. Iemand vertelde ons dat er normaal zo’n 1000 mensen in het dorp wonen/verblijven. In het hoogseizoen zijn dat er ruim 10.000 😱! Een populaire vakantiebestemming dus, maar wij zijn blij dat we er in het laagseizoen zijn. Het is een klein en een gezellig dorpje met goede koffie, leuke winkeltjes, en relaxte mensen. Dit dorpje lijkt helemaal niet geschikt voor zoveel mensen, maar het zal wel. Wij zijn er dan in ieder geval niet. Er was ook een kleine bootverhuur waar je kayaks, waterfietsen en motorbootjes kon huren. En zowaar bleek het weer de volgende dag veel beter☀️, dus we hebben gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt en gingen met een motorbootje het meer op. Na een tip van de verhuurder en wat heen en weer varen, het lezen van een waterkaart is niet onze sterkste kant 🙃, kwamen we aan op een verlaten strandje met een aanlegsteiger een picknicktafel en een BBQ. Nou ja, een plek waar je een vuurtje kon maken. Fantastisch! Een gouden plek! Uitkijkend over het meer en onze zandscheppende kinderen aten we een broodje en kregen we bezoek van een enorme varaan. Later hoorden we dat het dier inmiddels gewend is aan mensen en bij het geluid van een naderend bootje al uit zijn schuilplaats komt om te kijken of er iets te halen valt. Ze schijnen alles te eten, maar het stukje appel dat ik hem gaf trok hij zijn neus voor op. Beetje verwend ondertussen denk ik 😄. Na een uurtje gingen we weer terug met de boot. De jongens wilden natuurlijk allebei graag sturen, dus dat mochten ze. Er was toch verder nauwelijks een bootje te bekennen. Casper ontpopte zich als een echt schipper en bracht ons veilig, al slingerend, weer terug naar het dorp. Wat een mooie dag! 

De volgende dag hebben we wat rondgehangen op en rond de camping. Een was en boodschappen gedaan en heel lang in de speeltuin geweest. De mannetjes kunnen er geen genoeg van krijgen. Het spotten van koala’s en kangaroos vonden ze stukken minder interessant dan de graver in de speeltuin 😂. Ach ja, voor ieder wat wils zullen we maar zeggen. 

Na nog een nacht in Mallacoota hebben we de spullen weer ingepakt en zijn we naar Buchan gereden. Er zijn daar mooie grotten die je kunt bezoeken en het is weer eens wat anders dan strand. De camping ligt in een dal tussen de heuvels waarin de grotten zich bevinden. Het is duidelijk een toeristische trekpleister, maar behoorlijk ingetogen zonder schreeuwerige reclames of vreettentjes. Een natuurgebied met een kleine campground erbij en de verwachtingen zijn dan ook hoog wat betreft het spotten van dieren. In de namiddag heb ik met Mats een wandeling gemaakt over en van de heuvels. Zowaar wilde hij het zelf graag, en heeft hij bijna alles zelf gelopen, zeker 45 minuten 👏🏼. We liepen over een soort Teletubbie landschap, gras en stenen, en toen we weer door het bos naar beneden liepen zagen we een hert voor ons over het pad springen! Die had ik hier nog niet eerder gezien en wist ook niet dat ze hier zaten. Weer terug op de camping vertelde Casper dat hij een kangaroo had gezien, maar die was ondertussen alweer weg. In de avond zag ik een possum, waar ik op nog geen meter vanaf kon komen. Wat een grappige beestjes! Toen kwam de nacht. Jeetje wat een kou weer, het bleek -1 graden te zijn geweest. Je wilt niet weten hoe ik eruit zag met m’n sokken en muts op in bed 😦. Gelukkig scheen in de ochtend de zon en konden we buiten ontbijten om op te warmen. Dat maakte een hoop goed. Toen we waren opgewarmd, zijn we naar de grotten gelopen, die je met een gids kon bezoeken. De eerste tour deden we in de ochtend en de tweede in de middag. De jongens vonden het spannend, want die waren nog nooit in een grot geweest en wisten niet wat ze te wachten stond. Maar ze vonden het geweldig en wij ook! Smalle gangetjes, grote hoge ruimten en ruimtes met natuurlijk watertjes. Prachtige formaties van kalksteen in allerlei kleuren wit met glitters, geel, oranje, bruin, groen en paars. Een ondergronds wonderland was het! 

We zijn over de helft van onze reistijd en wat een tijd hebben we nog te gaan! We hebben al zoveel leuke dingen gedaan en er staan nog meer mooie dingen te wachten. Morgen gaan we weer naar een andere camping. Nog geen idee waar....